Tijd om te ontspruiten: Ruimte nemen en ruimte geven, op weg naar een nieuw evenwicht.

Deel 2 uit de tweedelige serie. Lees deel 1 hier.

Regie in eigen hand! (ruimte nemen)

We leven in de VUCA-wereld (Volatiel, Onzeker, Complex en Ambigu). Een tijd waarin je gewoonweg niet vast kunt blijven houden aan oude zekerheden of hopen dat je werkgever het allemaal voor je regelt. De enige zekerheid die je waarschijnlijk hebt, is dat je baan steeds sneller verandert of er straks misschien niet meer is. Je moet dus wel kijken waar de wereld naartoe gaat en hoe jij daar met jouw potentieel waarde aan toe kunt voegen en zelf eigenaarschap in kunt nemen. De mens is zelf de motor van deze VUCA-wereld, dus blijkbaar hebben we die prikkels nodig.

Zoals aangegeven kunnen we hier in de basis heel goed mee omgaan, maar dit vraagt misschien om een ’’harde reset’. #control-alt-delete. Niet kijken naar generaties die je voorgingen of je verschuilen achter een organisatie die je vertelt wat je moet doen. Je weet vaak zelf heel goed wat je eigenlijk zou moeten doen, maar bent verleerd om daarop te vertrouwen. Je prefrontale hersenschors is nou eenmaal gewend om iedere keer hetzelfde kunstje te moeten doen, terwijl deze ook dagelijks gevoed en gestretcht kan worden.

Wat is mijn doorwerkscenario? Hoe wil ik verder? Welke waarde wil ik toevoegen? Benut ik al mijn capaciteiten en talenten? Vragen die niet gemakkelijk zijn te beantwoorden, maar niemand had gezegd dat het werkzame leven makkelijk zou zijn. Deze zoektocht geeft waarschijnlijk wel meer energie dan ’’vastzitten in een baan of functie waar je op uitgekeken bent.’ Waar de huidige 40’ers van hun ouders meekregen dat het vooral ging om een vaste baan en zekerheid, krijgen millennials te horen dat ze vooral moeten doen wat ze leuk vinden, waar ze energie van krijgen en waar hun talent ligt. Misschien ben je zelf wel zo’n ouder die dat zegt. Hoe kijken ze naar jou?

Wat geef je je kinderen mee als wijze les? Vragen ze jou weleens waar je energie van krijgt, wat je doet met je talent en waarom je nog steeds hetzelfde werk doet?

Begin eerst eens met het afpellen van je werkdag. Hoeveel tijd verlies je in onzinnige mails, procedures, vergaderingen en cc’tjes? Is er eigenlijk ooit bewezen dat je acht uur of meer per dag productief kunt zijn? Als je vier uur productief bent en vier uur besteedt aan bovengenoemde bullshittaken is het resultaat van een werkdag 0, zero, noppes, nada. Hoe fit ga je dan naar huis? Waarom zou je deze taken niet kunnen vervangen door zinnige tijdsbesteding zoals je eigen ontwikkeling. Iets doen dat wel waarde toevoegt voor de organisatie. Je neuroplasticiteit voeden met nieuwe taken en niet onbelangrijk: tijd maken voor sport, gezonde voeding en herstel. Als je immers goed voor jezelf zorgt, kan je ook beter voor anderen zorgen. Je hoeft niet direct te denken in andere functies, vaste structuren en oude patronen of ik-vertrek-scenario’s. Probeer eerst eens iets op te pakken dat een beetje buiten je functie ligt, maar wel van waarde is voor de organisatie. Daarbij hoef je niet alles direct goed te kunnen; dat is niet de weg van leren. Die gaat juist met vallen en opstaan. Je zult zien dat proberen vaak al gewaardeerd wordt, maar nog belangrijker, dat jij daar energie van krijgt en jezelf ontwikkelt. Stel niet teveel vragen, maar doe het gewoon. Verras je leidinggevende maar eens. Goed voorbeeld doet nog steeds volgen.

Vergeet niet: managers en managers-van-managers zijn ook maar mensen die in een structuur verstrikt zijn geraakt en daarbij vaak nog verder in de fuik zijn gezwommen dan jij.

Dus terug naar de essentie, jezelf blijven ontwikkelen, fysiek en mentaal, en je volle potentieel benutten. En wees gerust, het potentieel van je brein is onuitputtelijk. Als we Darwin mogen geloven, is dat de enige weg en volgens mij ook de meest inspirerende weg om te (over)leven. #latenontspruiten.

Hoe mooi zou het zijn dat wanneer je terugkijkt op je leven je trots kunt zijn omdat je alles eruit hebt gehaald wat in je zat? Dat je kansen hebt gepakt, verschil hebt kunnen maken, waarde toe hebt kunnen voegen en de wereld een beetje mooier achter hebt kunnen laten voor de generaties na je?

Werkgevers, geef ruimte

Werkgever, directeur, manager, HR, of wie het maar horen wil,

Waarschijnlijk is het bovenstaande verhaal herkenbaar en meestal zit ben je er zelf ook onderdeel van. De afgelopen jaren staan termen als duurzame inzetbaarheid en vitaliteit in de spotlights. Vaak is dit gericht op de “oudere” medewerkers, maar eigenlijk weet iedereen dat er vaak chronisch wat mis is in organisaties. De manier van werken past niet meer bij de huidige tijd (en misschien al veel te lang niet). Niet voor niets stoppen alle zichzelf respecterende organisaties met beoordelen en ontstaan nieuwe samenwerkings- en werkvormen om in te spelen op een wereld die niet meer te voorspellen is. Mensen laten zich niet meer in hokjes stoppen en kunnen vaak veel meer dan ze laten zien. Geef vertrouwen, ruimte en licht aan het potentieel.

Hier een greep uit voorbeelden waar over nagedacht kan worden.

  • Kijk of het mogelijk is om afscheid te nemen van functiehuizen, straffen en belonen. Vaak worden weldenkende mensen als kleuters behandelt en dan krijg je kleutergedrag voor terug. Waarom zou je daarmee doorgaan? Om te kunnen zeggen ’’zie je wel, ze luisteren niet, zijn lastig en vervelend’. Wie houdt wie voor de gek?
  • Denken in generaties blijkt ook niet te werken. Kijk naar het individu. Mensen zijn niet gemaakt om in hokjes te stoppen en een label aan te hangen.
  • Probeer eens anders naar CV’s te kijken, met vertrouwen als basis. Heb je ooit weleens iemand aangenomen zonder dat hij of zij ervaring had voor de functie? Als iemand echt wil en zichzelf een beetje kent, zou hij dan gaan voor een baan die hij niet zelf denkt te kunnen? Deze persoon heeft veel te winnen en zal laten zien wat hij of zij kan. Waarschijnlijk zelfs meer dan de persoon met ervaring die uit hetzelfde vaatje blijft tappen en niet zijn potentieel volledig benut.
  • In het licht van bovenstaande kan je zelfs de vraag stellen hoeveel ervaring en opleiding waard zijn in een wereld waar verandervermogen key is.
  • Maken vaste contracten mensen lui en afhankelijk? Wordt neuroplasticiteit optimaal benut?
  • Vaak zien werkgevers er bij opleidingsbudgetten op toe dat deze wel ingezet moeten worden voor de huidige functie. Dit past niet in een VUCA-wereld. Laat mensen juist iets nieuws en heel anders naast hun functie ontwikkelen of stage lopen. Niet alleen ontstaan er nieuwe verbindingen, maar zo worden mensen ook klaargestoomd voor nieuwe onvoorspelbare fases in hun leven en hun werk .
  • Waarom een traineeship alleen openstellen voor mensen die net zijn afgestudeerd? Waarom niet combineren met mensen die ook die ervaring nog niet hebben, maar wat ouder zijn? Hoe mooi zou zo’n mix uit kunnen pakken?
  • Nodig mensen uit om zichzelf (beter) te leren kennen zodat ze weten waar hun talent ligt en in gaan zien wat ze het liefst willen doen. Kijk of het normaal kan worden dat collega’s dit gezamenlijk doen. Brene Brown beschrijft dit in haar nieuwste boek als volgt: ’’Een leider is iemand die de verantwoordelijkheid neemt om het potentieel in mensen en processen te zoeken en die de moed heeft om dat potentieel te ontwikkelen. (Brown, 2019).
  • Laat talentvolle jonge mensen niet te snel in de fuik zwemmen. Waarom zo vroeg al manager worden? Wat moeten ze daarna en hebben we in de toekomst nog zoveel managers nodig?
  • Wanneer een cultuur ontstaat waar straffen niet meer bestaat (ook al is dat vaak onbenoemd), kan gebouwd worden aan een cultuur waar geen angst meer is. Bouw aan een cultuur vol vertrouwen, plezier, samen ontwikkelen, samen ontdekken en groeien en elkaar kansen geven.

Waarom geen loopbaan waarin je verschillende banen hebt, waarbij je jezelf keer op keer uitdaagt, een nieuw zaadje plant en dit laat ontpruiten. Of wordt dat voor de komende generaties de normaalste zaak van de wereld? Sommigen zullen één keer een keuze willen maken en vervolgens nooit meer iets anders, maar dat geldt niet voor iedereen. Hierbij hoort ook een nieuwe vocabulaire. Een tweede kans, een tweede carrière, een leven lang leren duurzame inzetbaarheid. Allemaal woorden die niet energiegevend zijn. We kunnen denken aan de De vloeibare loopbaan, Ik-wist-niet-dat-ik-hetkon–trajecten, Daag je brein eens uit en de ontspruit-S-curve.

Dit zijn maar een paar ideeën en je kunt net zoveel tegenargument bedenken. Maar in de huidige tijd lijkt het erom te gaan dat organisaties en individuen het vertrouwen weer moeten krijgen en ruimte moeten geven en nemen. Op elkaar wachten en elkaar in de greep houden werkt niet meer en geeft niet de energie die nu nodig is. Samen op weg naar een nieuw evenwicht geeft dat wel.

Spit je landje eens om, geef lucht en ruimte aan de aarde, bemest en zaai. Laat de natuur zijn gang gaan en heb vertrouwen dat er iets moois zal ontspruiten.

#latenontspruiten.


Brown, B. (2019). Durf de leiden. Nederland: Lev.

Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Ook Interessante Artikel

Bezoeker!

Community Leden

Alle Leden >>>

Artikelen & Blogs

WORD LID

Met HRcommunity maken we het werkveld iedere dag een stukje beter en mooier. Meld je gratis aan als lid, maak verbinding, haal én breng kennis, maak je eigen ledenprofiel, connect met andere leden en meer.

PUBLICEER

Heb je een uniek en interessant artikel geschreven en denk je dat deze interessant kan zijn voor de leden van HRcommunity? Stuur deze dan in via het formulier en wij gaan er mee aan de slag.

ADVERTENTIE