Even voorstellen
Een jaar of vijf geleden deden onderzoekers van Google een opzienbarende ontdekking. Na jarenlang bergen data te hebben doorgespit, tienduizenden medewerkers te hebben ondervraagd en 180 teams te hebben gevolgd om te bepalen wat het geheim van succesvolle teams was, waren ze nog geen steek verder gekomen. Totdat de onderzoekers erachter kwamen, dat ze in de verkeerde richting hadden gezocht. Ze hadden tijdens hun studie niet uitsluitend naar het ‘WAT’ van teams gekeken (wat maakt een team succesvol: diversiteit, nabijheid, structuur enz.), maar ook naar het ‘WIE’ (de juiste talenten). Het geheim van succesvolle teams bleek evenwel ergens anders te liggen. Het ging namelijk om de manier waarop teamleden met elkaar omgingen. De onderzoekers spraken in dit verband van psychologische veiligheid. Ze noemden dit de kracht van HOE.
Over die kracht van HOE gaat deze nieuwe serie blogs. Hoe werken mensen optimaal samen in teams en organisaties? En wat is de rol die HR daarbij kan spelen? Thema’s die hierbij aan de orde komen, zijn: sociale en psychologische veiligheid, zelfmotivatie en niet te vergeten: teaming. Watte…? Ja, je leest het goed TEAMING. Want teams zijn dynamischer dan ooit. Het zijn geen stabiele eenheden, maar vloeibare systemen. Vandaar een werkwoord in plaats van een zelfstandig voornaamwoord.
Even kort over mijzelf. Ik ben auteur, geef presentaties, verzorg workshops en begeleid verandertrajecten op de zojuist genoemde gebieden. Mijn fascinatie gaat uit naar het op elkaar betrekken van boven- en onderstroom. Hoe kun je diep gaan om buitengewoon te presteren, dat is mijn kernvraag? En die draag ik onder meer uit via OpenVeilig.
We moeten heel anders over teams denken
Om dan toch maar bij het eerdergenoemde begrip ‘Teaming’ te blijven hangen. Teams zijn de afgelopen decennia stiekem ons leven ingeslopen. Maar wacht eens even, hebben we dan niet altijd in teams gewerkt? Dat valt bitter tegen. Aan het begin van de vorige eeuw werd samenwerking in teams vooral ontmoedigd. Grondleggers van het moderne management als Frederick Taylor en Henry Ford moesten niets hebben van teamwerk. Ze zagen teams vooral als broeinesten van communistisch verzet. Die mening bleek overigens niet lang vol te houden. Vooral tijdens de beide Wereldoorlogen zien we een gestage groei van teamwerk plaatsvinden. Maar die groei zakte meteen weer in naar een niveau, waarbij ongeveer een derde van de beroepsbevolking in teams werkte (zie figuur).
Figuur. De ontwikkeling van teamwerk in de vorige eeuw
Pas vanaf het begin van de jaren ’90 komt daar verandering in en zien we een explosieve groei van teamwerk. Momenteel werkt in de meeste landen gemiddeld 85% in teams.
Maar nu nog even over teams. Niet alleen is hun belang fors toegenomen, ook zijn ze almaar dynamischer geworden. Teams zijn in veel gevallen ‘pop-up teams’ geworden. Afhankelijk van de opdracht en de situatie worden zij als uit het niets gevormd, maar na gedane klus kunnen ze ook weer zomaar verdwijnen. Dynamiek betekent dat de vorm en samenstelling van teams voortdurend verandert. Als je daarnaast ook nog eens beseft dat mensen tegenwoordig vaak deel uitmaken van meerdere teams tegelijk – voor hoog opgeleide professionals zijn dat er gemiddeld acht – dan besef je hoe complex het is om teams optimaal te laten functioneren.
En dat gebeurt in de meeste gevallen dan ook niet. De overgrote meerderheid van de teams – onderzoek spreek van 80% – presteert beneden verwachting. Laat dat percentage eens goed tot je doordringen. Wat zou er gebeuren wanneer teams wél naar behoren zouden functioneren? Dan zouden de wachtrijen op Schiphol als sneeuw voor de zon verdwijnen. En zouden vluchtelingen in Ter Apel een veilig dak boven hun hoofd hebben. Maar hoe doe je dat, je team optimaal laten functioneren. Het antwoord hierop is ‘Teaming’: de vaardigheid om snel, soepel en slagvaardig samen te werken, onder druk van voortdurende verandering, zelfs met mensen die je nog niet goed kent, om – al doende – een gemeenschappelijk doel zo goed mogelijk te realiseren. Hoe dat precies werkt, vertel ik in de volgende blog die over twee weken verschijnt.
